تأثیر متا‌سیلیکات سدیم بر کاهش آسیب‌های اکسایشی در گیاه کاهو (Lactuca sativa cv. siahoo) تحت تنش سمیت منگنز

منگنز جزء عناصر کم‌مصرف برای گیاهان بوده و در حقیقت به‌عنوان یک آلاینده‌‌ی فلزی به‌حساب نمی‌آید. سمیت منگنز در بعضی خاک‌های کشاورزی به‌دلیل احیای بیش از حد آن منجر به اثرات نامطلوب در گیاهان می‌شود. سیلیسیم به‌عنوان عنصر کاهنده‌‌ی تنش و جلوگیری از بروز اثرات سمی بعضی عناصر شناخته شده است. به‌منظور بررسی اثرات سیلیسیم و منگنز در برگ گیاه کاهو رقم سیاهو آزمایشی با سه سطح منگنز (5/0، 5/2 و 0/5 میلی‌گرم در لیتر) از منبع سولفات منگنز و سه سطح سیلیسیم (صفر، 14 و 28 میلی‌گرم در لیتر) از منبع متاسیلیکات سدیم به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی به‌صورت کشت هیدروپونیک در گلخانه‌ی تحقیقاتی دانشکده‌ کشاورزی مراغه صورت گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت منگنز در محلول غذایی میزان مالون‌دی‌آلدئید، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و پراکسید هیدروژن افزایش و پروتئین محلول کل، وزن تر و خشک گیاه کاهش یافت. بیشترین کاهش وزن تر و خشک مربوط به تیمار پنج میلی‌گرم در لیتر منگنز بود. کاربرد متاسیلیکات سدیم به‌طور معنی‌داری میزان مالون‌دی‌آلدئید و پراکسید هیدروژن را کاهش و فعالیت آنزیم کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پروتئین محلول کل، وزن تر و خشک گیاه را افزایش داد. به‌طور کلی کاربرد غلظت‌های بالای منگنز در محلول غذایی باعث کاهش رشد و عملکرد شده و در مقابل کاربرد سیلیسیم باعث تعدیل اثرات سمی منگنز و افزایش عملکرد می‌شود.